Koffers en kerst
Door: Christine
Blijf op de hoogte en volg Christine
30 December 2018 | Verenigde Staten, Boston
Dag 95, woensdag:
Sinds een aantal weken is mijn rooster iets veranderd voor de woensdag. Ik heb iedere dag 2 reguliere lessen direct achter elkaar dat het bijna 1 lijkt, behalve op woensdag. Eerst had ik in mijn eerste les in het computerlokaal en mijn tweede les was dan in een gewoon lokaal. Sinds een aantal weken is dat dus andersom. Het zal voor sommige mensen misschien raar klinken, maar ik ben vaak de enige in de klas die echt wakker is in de ochtend zo ook vandaag. Totdat ik achter de computer zat in mijn tweede les, dat was niet heel handig, want ik had vandaag weer een level test. Alweer? Ja, alweer. Na deze week is het namelijk vakantie, veel mensen gaan weer naar huis of veranderen van campus, we krijgen voor het eerst een andere docent voor onze reguliere les, maar voordat dit alles kan gaan plaatsvinden moesten we nog een level test doen. Maar terwijl ik daar dus zat werd ik heel slaperig, in het luistergedeelte had ik het gevoel dat de helft langs mij heen ging. Bij het lezen drongen de worden niet tot me door. Alleen bij de grammatica had ik een goed gevoel. Hierna mijn laatste les gehad, de rest van de middag was niet bijzonder. Nog wel even Expeditie Robinson van de week ervoor teruggekeken. Al eerder deze week had ik besloten om de halve zak met pepernoten weg te geven aan Sebastiaan, ik vind pepernoten erg lekker, maar ik kan me niet meer herinneren dat ik zelf 1 zak leeg eet over al die maanden. ‘s Avonds heb ik hem opgezocht in de studiezaal op de eerste verdieping. Aan de klets geraakt, niet veel later kwam Laura erbij zitten. Kletsen, pepernoten eten en kerstkaarten schrijven, zo heb ik de rest van de avond doorgebracht. Voor het eerst ook een gesprek gehad met Michiel, een Nederlandse jongen, hiervoor was het alleen ‘hoi’ en ‘hallo’ als we elkaar tegenkwamen. Ik heb zeker 4 uur in de studiezaal gezeten en aan het einde van de avond was de zak met pepernoten ook leeg. Een goede avond, al zeg ik het zelf.
Dag 96, donderdag:
Lig je nog lekker in je bed, gaat het brandalarm af. Eerder die week had ik hem ook al gehoord, maar dat was plaatselijk waardoor we het gebouw niet uit hoefde. Nu ging het geluid door het hele gebouw heen. Tegelijk met Eve deed ik mijn deur open, samen zijn we naar buiten gelopen. Het was gelukkig niet koud, maar dit moet geen gewoonte gaan worden. Het was geen oefening, het was een vals alarm. Rustig kunnen ontbijten en daarna mijn verken Boston les. Het was de laatste les waarin iedereen zijn/haar ervaringen van Boston kon delen. Het was een hele leuke les, waarin je kon zien dat iedereen erg zijn best heeft gedaan en heeft genoten van de tijd in Boston. In mijn reguliere les zijn we een klein projectje begonnen. ‘s Avonds was ik met een heel aantal anderen uitgenodigd voor een diner ter afscheid van een klasgenoot/vriendin van mij. Met een groep van 15 zijn we naar een Koreaans restaurant gegaan. Heerlijk gegeten en een gezellige tijd gehad. Terug op de campus genoten van de finale van Expeditie Robinson. Tijdens het kijken hoor ik dat er iets op mijn deur geplakt word. Als ik ga kijken zie ik dat Antonella besloten heeft om te verhuizen, ze gaat bij haar vriendin op de kamer wonen.
Dag 97, vrijdag:
Vrijdag, de laatste dag voor de vakantie. Normaal is iedereen blij dat de vakantie dan eindelijk gaat beginnen. Hier is dat iets anders. Hier is het meer een teken van koffers pakken en afscheid nemen. Eerst hadden we nog les, een leuke les. De eerste van de 2 was er een als alle anderen. In de tweede les hebben we een spelletje gedaan, was er lekkers en muziek. In deze les kregen we ook de uitslag van onze level test. De docent legde eerst uit wat je voor de verschillende onderdelen minimaal moest hebben om een niveau omhoog te gaan. Voor lezen en luisteren moet je beide 45 hebben, voor grammatica een 60. Voor lezen en luisteren had ik 50 en 53, voor grammatica 95. Veel beter dan ik had gedacht. Na deze les had ik literatuur, deze les vond ik niet zo leuk. Het lezen van Harvard acceptatie brieven. Na het avondeten afscheid genomen van mijn klasgenoot/vriendin, iedereen huilen, zelfs de jongen die samen met haar in Vancouver verder gaat met de studie. Hierna ben ik samen met Eve en Sue naar het busstation gelopen om Sue uit te zwaaien, ze gaat naar haar zus die in Chicago is. Nu heb ik de kamer voor mij alleen, voor 2 weken. Eindelijk is het ook wat meer opgeruimd, sinds zondag had ik het gevoel dat mijn kamer een doolhof was van koffers.
Dag 98, zaterdag:
Heel gek om wakker te worden in een lege kamer, wel lekker relaxed. Mijn muziek gaat nu aan, hoef ik niet altijd meer met een koptelefoon op mijn hoofd te zitten. ‘s Middags met Camilla een film gekeken, een thriller. Ergens halverwege reageer ik op de film in het Nederlands, Camilla begint me direct uit te lachen. Nog voor het einde van de film doet Camilla hetzelfde in het Deens, nu ben ik degene die lacht. Het gekke is dat we elkaar bijna altijd begrijpen als we per ongeluk iets in onze eigen taal eruit flappen. ‘s Avonds met Eve en Camilla wat gewandeld en veel gelachen. Daarna met Camilla, Gina en 3 andere klasgenoten een drankje gedaan. Heel erg gezellig gehad en veel gelachen. Wat me wel opvalt is de tijd dat sommige bars dicht gaan, rond 1 uur. In Nederland beginnen sommige bars dan.
Dag 99, zondag:
Samen met Eve, Camilla en Amami vertrokken voor een late brunche. Naar het centrum van Boston gereisd, om heerlijk te eten. Heel lang zitten kletsen en daarna nog wat door de stad gewandeld. Bijna de hele middag zijn we weg geweest. Toch samen met Eve wat wezen eten in de kantine die avond, daar samen met Sebastiaan zitten kletsen en net als de andere keren als hij er is, als laatst uit de kantine vertrokken. De rest van de avond lekker relaxed gedaan.
Dag 100, maandag:
100 dagen, meer dan 14 weken en bijna 3 en halve maand. Zolang ben ik hier al. Ik heb het nog steeds naar mijn zin en heb nog geen heimwee. Het enige “probleem” is dat het kerstavond is en dat ik die niet thuis doorbreng. Iets wat ik hier geleerd heb is dat niet iedereen kerst op dezelfde dag viert, hier in Amerika vieren ze het alleen op de 25ste, in Denemarken vieren ze het alleen op de 24ste, terwijl wij het de 25ste en de 26ste vieren. Wat ik ook geleerd heb de afgelopen weken is dat Camilla gek is van kerst. Haar kamer is versierd en dagelijks vertelt ze hoeveel dagen het nog is. Zaterdag had ik stiekem een cadeautje voor haar, Eve en Sue gekocht. Vandaag de dag om dat te geven. Eerst die van Eve voor de deur gezet, die van Camilla zal ik vlak voordat we gaan brunchen plaatsen bij haar deur. Sue’s cadeau wacht op haar als ze terugkomt.
Iets wat je iedere kerst doet is lekker eten, een goede kerstfilm en een spelletje met de hele familie. Dat doen we hier ook gewoon. ‘s Middags een kerstfilm gekeken. Het eerste plan van Camilla en mij was om met z’n tweeën naar Quincy Market te gaan. Dat ging iets anders, we hebben wel degelijk bij Quincy Market gegeten, maar niet met z’n tweeën. We waren met een groep van 10, de meeste van hen zouden de komende 2 weken alleen doorbrengen, omdat al hun vrienden naar huis zijn voor de feestdagen of voor goed. Het is dan toch ook veel gezelliger om met een grote groep wat leuks te doen. Het eerste deel van kerst is in ieder geval geslaagd, lekker eten met je “familie”. Het tweede deel is de ultieme kerstfilm, “Home alone”. We hadden het zo geregeld dat we de projector in de studiezaal mochten gebruiken. Popcorn werd gemaakt en daar zaten we dan met 8 mensen. Af en toe liep er iemand langs die even bleef kijken. Het enige wat ons nog te doen was, was een spel spelen. Het was inmiddels 10 uur en we besloten om Monopoly te gaan spelen. Het aantal was inmiddels gereduceerd tot 6 en het spel werd op een bijzondere wijze gespeeld. Na 4 uur gespeeld te hebben was ik de eerste die afviel. Ik ben denk nog nooit zo blij geweest om te verliezen, maar nu kon ik eindelijk naar bed. De andere 5 hebben nog 2 uur doorgespeeld, totdat ze besloten om gewoon maar te stoppen.
Dag 101, dinsdag:
Mijn eerste kerstkaart ontvangen, precies op tijd. Heel eerlijk heb ik deze dag niks gedaan. Met Eve en Camilla afgesproken om samen in de kantine te gaan eten. Ik ben de kantine alleen niet in geweest. Ik was aan het wachten toen Michiel langskwam en we aan de praat raakte. Ergens halverwege ons gesprek werd de kantine gesloten en was ik te laat. Geen grote ramp ik heb altijd wel iets in mijn kamer dat ik kan eten, dit keer waren het noodles.
Dag 102, woensdag:
Wetende dat je je blog moet schrijven, want het is al zeker een week geleden, maar je er niet toe kunnen zetten. De hele dag niks gedaan. Luiaard dat ik ben.
Dag 103, donderdag:
Samen met Camilla besloten om toch wat te gaan doen, al is het maar een wandeling ergens in Boston, het liefst een plek die we nog niet eerder hebben gezien. Vandaag waren we wat aan de late kant vertrokken. Maar in Boston Common en de Public garden enorm genoten van de zonsondergang en de lichtjes.
Dag 104, vrijdag:
Het idee was om vandaag door Beacon Hill te lopen, een rijke buurt naast Boston Common en de Charles river. De regen heeft dat verpest. Ons reserve plan was om naar de bioscoop te gaan. Samen met Amami genoten van een goede film. Iedere dag worden er activiteiten georganiseerd door de school, meestal zijn die niet leuk. Vandaag stond er een pingpong toernooi op de planning waarbij je leuke prijzen kan winnen. Volgens de school app deed er nog niemand aan mee. Ik dacht dus makkelijk een prijs te winnen en ben daar heen gegaan. Bleken er toch meer dat idee te hebben, ongeveer 10 anderen waren lastminute opkomen dagen. Bleek ik de slechtste te zijn, geen prijs voor mij dus. Wel een nieuw iemand ontmoet, het was dus niet voor niks. Ook was het erg gezellig.
Dag 105, zaterdag:
Het weer was stukken beter vandaag. Het weer iets wat hier nog wisselvalliger is dan in Nederland qua temperatuur. Vorige week was het bijna 20 graden, een aantal dagen later vriest het weer een aantal graden en dan is het weer rond de 10 graden boven nul. De zon schijnt hier dagelijks en als die niet schijnt regent het en dat doet het niet vaak. Vandaag was weer zo’n dag, ongeveer 10 graden met een strak blauwe lucht en een felle zon. Samen met Camilla door Beacon Hill gelopen en langs de Charles river. Veel gekletst en gelachen, weer enorm genoten van onze wandeling.
Sinds een aantal weken is mijn rooster iets veranderd voor de woensdag. Ik heb iedere dag 2 reguliere lessen direct achter elkaar dat het bijna 1 lijkt, behalve op woensdag. Eerst had ik in mijn eerste les in het computerlokaal en mijn tweede les was dan in een gewoon lokaal. Sinds een aantal weken is dat dus andersom. Het zal voor sommige mensen misschien raar klinken, maar ik ben vaak de enige in de klas die echt wakker is in de ochtend zo ook vandaag. Totdat ik achter de computer zat in mijn tweede les, dat was niet heel handig, want ik had vandaag weer een level test. Alweer? Ja, alweer. Na deze week is het namelijk vakantie, veel mensen gaan weer naar huis of veranderen van campus, we krijgen voor het eerst een andere docent voor onze reguliere les, maar voordat dit alles kan gaan plaatsvinden moesten we nog een level test doen. Maar terwijl ik daar dus zat werd ik heel slaperig, in het luistergedeelte had ik het gevoel dat de helft langs mij heen ging. Bij het lezen drongen de worden niet tot me door. Alleen bij de grammatica had ik een goed gevoel. Hierna mijn laatste les gehad, de rest van de middag was niet bijzonder. Nog wel even Expeditie Robinson van de week ervoor teruggekeken. Al eerder deze week had ik besloten om de halve zak met pepernoten weg te geven aan Sebastiaan, ik vind pepernoten erg lekker, maar ik kan me niet meer herinneren dat ik zelf 1 zak leeg eet over al die maanden. ‘s Avonds heb ik hem opgezocht in de studiezaal op de eerste verdieping. Aan de klets geraakt, niet veel later kwam Laura erbij zitten. Kletsen, pepernoten eten en kerstkaarten schrijven, zo heb ik de rest van de avond doorgebracht. Voor het eerst ook een gesprek gehad met Michiel, een Nederlandse jongen, hiervoor was het alleen ‘hoi’ en ‘hallo’ als we elkaar tegenkwamen. Ik heb zeker 4 uur in de studiezaal gezeten en aan het einde van de avond was de zak met pepernoten ook leeg. Een goede avond, al zeg ik het zelf.
Dag 96, donderdag:
Lig je nog lekker in je bed, gaat het brandalarm af. Eerder die week had ik hem ook al gehoord, maar dat was plaatselijk waardoor we het gebouw niet uit hoefde. Nu ging het geluid door het hele gebouw heen. Tegelijk met Eve deed ik mijn deur open, samen zijn we naar buiten gelopen. Het was gelukkig niet koud, maar dit moet geen gewoonte gaan worden. Het was geen oefening, het was een vals alarm. Rustig kunnen ontbijten en daarna mijn verken Boston les. Het was de laatste les waarin iedereen zijn/haar ervaringen van Boston kon delen. Het was een hele leuke les, waarin je kon zien dat iedereen erg zijn best heeft gedaan en heeft genoten van de tijd in Boston. In mijn reguliere les zijn we een klein projectje begonnen. ‘s Avonds was ik met een heel aantal anderen uitgenodigd voor een diner ter afscheid van een klasgenoot/vriendin van mij. Met een groep van 15 zijn we naar een Koreaans restaurant gegaan. Heerlijk gegeten en een gezellige tijd gehad. Terug op de campus genoten van de finale van Expeditie Robinson. Tijdens het kijken hoor ik dat er iets op mijn deur geplakt word. Als ik ga kijken zie ik dat Antonella besloten heeft om te verhuizen, ze gaat bij haar vriendin op de kamer wonen.
Dag 97, vrijdag:
Vrijdag, de laatste dag voor de vakantie. Normaal is iedereen blij dat de vakantie dan eindelijk gaat beginnen. Hier is dat iets anders. Hier is het meer een teken van koffers pakken en afscheid nemen. Eerst hadden we nog les, een leuke les. De eerste van de 2 was er een als alle anderen. In de tweede les hebben we een spelletje gedaan, was er lekkers en muziek. In deze les kregen we ook de uitslag van onze level test. De docent legde eerst uit wat je voor de verschillende onderdelen minimaal moest hebben om een niveau omhoog te gaan. Voor lezen en luisteren moet je beide 45 hebben, voor grammatica een 60. Voor lezen en luisteren had ik 50 en 53, voor grammatica 95. Veel beter dan ik had gedacht. Na deze les had ik literatuur, deze les vond ik niet zo leuk. Het lezen van Harvard acceptatie brieven. Na het avondeten afscheid genomen van mijn klasgenoot/vriendin, iedereen huilen, zelfs de jongen die samen met haar in Vancouver verder gaat met de studie. Hierna ben ik samen met Eve en Sue naar het busstation gelopen om Sue uit te zwaaien, ze gaat naar haar zus die in Chicago is. Nu heb ik de kamer voor mij alleen, voor 2 weken. Eindelijk is het ook wat meer opgeruimd, sinds zondag had ik het gevoel dat mijn kamer een doolhof was van koffers.
Dag 98, zaterdag:
Heel gek om wakker te worden in een lege kamer, wel lekker relaxed. Mijn muziek gaat nu aan, hoef ik niet altijd meer met een koptelefoon op mijn hoofd te zitten. ‘s Middags met Camilla een film gekeken, een thriller. Ergens halverwege reageer ik op de film in het Nederlands, Camilla begint me direct uit te lachen. Nog voor het einde van de film doet Camilla hetzelfde in het Deens, nu ben ik degene die lacht. Het gekke is dat we elkaar bijna altijd begrijpen als we per ongeluk iets in onze eigen taal eruit flappen. ‘s Avonds met Eve en Camilla wat gewandeld en veel gelachen. Daarna met Camilla, Gina en 3 andere klasgenoten een drankje gedaan. Heel erg gezellig gehad en veel gelachen. Wat me wel opvalt is de tijd dat sommige bars dicht gaan, rond 1 uur. In Nederland beginnen sommige bars dan.
Dag 99, zondag:
Samen met Eve, Camilla en Amami vertrokken voor een late brunche. Naar het centrum van Boston gereisd, om heerlijk te eten. Heel lang zitten kletsen en daarna nog wat door de stad gewandeld. Bijna de hele middag zijn we weg geweest. Toch samen met Eve wat wezen eten in de kantine die avond, daar samen met Sebastiaan zitten kletsen en net als de andere keren als hij er is, als laatst uit de kantine vertrokken. De rest van de avond lekker relaxed gedaan.
Dag 100, maandag:
100 dagen, meer dan 14 weken en bijna 3 en halve maand. Zolang ben ik hier al. Ik heb het nog steeds naar mijn zin en heb nog geen heimwee. Het enige “probleem” is dat het kerstavond is en dat ik die niet thuis doorbreng. Iets wat ik hier geleerd heb is dat niet iedereen kerst op dezelfde dag viert, hier in Amerika vieren ze het alleen op de 25ste, in Denemarken vieren ze het alleen op de 24ste, terwijl wij het de 25ste en de 26ste vieren. Wat ik ook geleerd heb de afgelopen weken is dat Camilla gek is van kerst. Haar kamer is versierd en dagelijks vertelt ze hoeveel dagen het nog is. Zaterdag had ik stiekem een cadeautje voor haar, Eve en Sue gekocht. Vandaag de dag om dat te geven. Eerst die van Eve voor de deur gezet, die van Camilla zal ik vlak voordat we gaan brunchen plaatsen bij haar deur. Sue’s cadeau wacht op haar als ze terugkomt.
Iets wat je iedere kerst doet is lekker eten, een goede kerstfilm en een spelletje met de hele familie. Dat doen we hier ook gewoon. ‘s Middags een kerstfilm gekeken. Het eerste plan van Camilla en mij was om met z’n tweeën naar Quincy Market te gaan. Dat ging iets anders, we hebben wel degelijk bij Quincy Market gegeten, maar niet met z’n tweeën. We waren met een groep van 10, de meeste van hen zouden de komende 2 weken alleen doorbrengen, omdat al hun vrienden naar huis zijn voor de feestdagen of voor goed. Het is dan toch ook veel gezelliger om met een grote groep wat leuks te doen. Het eerste deel van kerst is in ieder geval geslaagd, lekker eten met je “familie”. Het tweede deel is de ultieme kerstfilm, “Home alone”. We hadden het zo geregeld dat we de projector in de studiezaal mochten gebruiken. Popcorn werd gemaakt en daar zaten we dan met 8 mensen. Af en toe liep er iemand langs die even bleef kijken. Het enige wat ons nog te doen was, was een spel spelen. Het was inmiddels 10 uur en we besloten om Monopoly te gaan spelen. Het aantal was inmiddels gereduceerd tot 6 en het spel werd op een bijzondere wijze gespeeld. Na 4 uur gespeeld te hebben was ik de eerste die afviel. Ik ben denk nog nooit zo blij geweest om te verliezen, maar nu kon ik eindelijk naar bed. De andere 5 hebben nog 2 uur doorgespeeld, totdat ze besloten om gewoon maar te stoppen.
Dag 101, dinsdag:
Mijn eerste kerstkaart ontvangen, precies op tijd. Heel eerlijk heb ik deze dag niks gedaan. Met Eve en Camilla afgesproken om samen in de kantine te gaan eten. Ik ben de kantine alleen niet in geweest. Ik was aan het wachten toen Michiel langskwam en we aan de praat raakte. Ergens halverwege ons gesprek werd de kantine gesloten en was ik te laat. Geen grote ramp ik heb altijd wel iets in mijn kamer dat ik kan eten, dit keer waren het noodles.
Dag 102, woensdag:
Wetende dat je je blog moet schrijven, want het is al zeker een week geleden, maar je er niet toe kunnen zetten. De hele dag niks gedaan. Luiaard dat ik ben.
Dag 103, donderdag:
Samen met Camilla besloten om toch wat te gaan doen, al is het maar een wandeling ergens in Boston, het liefst een plek die we nog niet eerder hebben gezien. Vandaag waren we wat aan de late kant vertrokken. Maar in Boston Common en de Public garden enorm genoten van de zonsondergang en de lichtjes.
Dag 104, vrijdag:
Het idee was om vandaag door Beacon Hill te lopen, een rijke buurt naast Boston Common en de Charles river. De regen heeft dat verpest. Ons reserve plan was om naar de bioscoop te gaan. Samen met Amami genoten van een goede film. Iedere dag worden er activiteiten georganiseerd door de school, meestal zijn die niet leuk. Vandaag stond er een pingpong toernooi op de planning waarbij je leuke prijzen kan winnen. Volgens de school app deed er nog niemand aan mee. Ik dacht dus makkelijk een prijs te winnen en ben daar heen gegaan. Bleken er toch meer dat idee te hebben, ongeveer 10 anderen waren lastminute opkomen dagen. Bleek ik de slechtste te zijn, geen prijs voor mij dus. Wel een nieuw iemand ontmoet, het was dus niet voor niks. Ook was het erg gezellig.
Dag 105, zaterdag:
Het weer was stukken beter vandaag. Het weer iets wat hier nog wisselvalliger is dan in Nederland qua temperatuur. Vorige week was het bijna 20 graden, een aantal dagen later vriest het weer een aantal graden en dan is het weer rond de 10 graden boven nul. De zon schijnt hier dagelijks en als die niet schijnt regent het en dat doet het niet vaak. Vandaag was weer zo’n dag, ongeveer 10 graden met een strak blauwe lucht en een felle zon. Samen met Camilla door Beacon Hill gelopen en langs de Charles river. Veel gekletst en gelachen, weer enorm genoten van onze wandeling.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
